Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Πορεία Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη - 10 Γενάρη 2009 || Manifestation de solidarité à Palestine - 10 Janvier 2009

Photos et videos de la Manifestasion de Solidarité pour le Palestine, Paris 10 Janvier 2009
Φωτογραφίες και βίντεο από την Πορεία Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, 10 Γενάρη 2009, Παρίσι, Γαλλία













Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Η σφαγή του παλαιστινιακού λαού, από τα ισραηλινά στρατεύματα, των τελευταίων ημερών αποτελεί συνέχεια μιας πολιτικής που ξεκινά αρκετά χρόνια πριν. Μιας πολιτικής που στηρίζονταν και στηρίζεται στην πλήρη κάλυψη τόσο των Η.Π.Α., ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε.

1993 Συμφωνία του Όσλο: οι προσπάθειες της Παλαιστινιακής πλευράς για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, δεν καταλήγουν πουθενά. Αντίθετα υποχρεούται να δίνει «διαπιστευτήρια» καλής πρόθεσης απέναντι στο θύτη.

2000 Καμπ Ντέιβιντ: το ισραηλινό κράτος ζητά από τον τότε ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ, να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν έγινε αποδεχτό. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε. Η δεύτερη Ιντιφάντα ήταν γεγονός. Παρότι τις πρώτες εβδομάδες δεν υπήρξε ούτε μία επίθεση στα Ισραηλινά εδάφη, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλάει τα παλαιστινιακά εδάφη.

2002: Μένει επί μήνες φυλακισμένος ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιασέρ Αραφάτ, ενώ ταυτόχρονα ο ισραηλινός στρατός «αμύνεται» ισοπεδώνοντας χωριά, σπίτια, κορυφώνοντας τη σφαγή στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, αφήνοντας πίσω εκατοντάδες νεκρoύς και χιλιάδες τραυματίες.

2005: Τα ισραηλινά στρατεύματα αποχωρούν από τη Λωρίδα της Γάζας. Ενισχύονται όμως οι στρατιωτικές δυνάμεις στα «όρια» της, ενώ ταυτόχρονα γίνεται η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, στην Δυτική Όχθη, εντός προσαρτημένων Παλαιστινιακών εδαφών, καταστρέφοντας τη ζωή και την περιουσία 300.000 Παλαιστίνιων. Ολόκληρη η Παλαιστίνη αποτελεί πια μια απέραντη φυλακή.

2006: Η σύλληψη ισραηλινού στρατιώτη εντός Παλαιστινιακού εδάφους, αποτελεί την αφορμή για τον πλήρη αποκλεισμό των Παλαιστινιακών εδαφών από τρόφιμα, φάρμακα, ρεύμα, νερό, από τον ισραηλινό στρατό και οδηγεί 1,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων σε αργό θάνατο και λιμοκτονία.

2007: Σύνοδος της Νάπολης: η αμερικανόπνευστη σύνοδος σκόπευε στην ενίσχυση των ισραηλινο-παλαιστινιακών συνομιλιών και την κατάληξη σε συμφωνία. Οι συνομιλίες δεν καταλήγουν. Το 80% του Παλαιστινιακού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, ενώ το συνεχιζόμενο εμπάργκο από το 2006 δημιουργεί μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, πόσιμο νερό, φάρμακα, ρεύμα. Ένας ολόκληρος λαός καταδικάζεται σε λιμοκτονία με το πρόσχημα την απειλή από τη «Χαμάς». Ισραήλ, Η.Π.Α. και Ε.Ε. συμφωνούν και συμπράττουν στο δολοφονικό εμπάργκο.

Δεκέμβρης 2008– Γενάρης 2009: Οι δολοφονικές επιθέσεις του Ισραηλινού στρατού, τόσο με εναέριες όσο και με χερσαίες επιχειρήσεις , αφήνουν πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Οι Η.Π.Α. ρίχνουν την ευθύνη στη «Χαμάς» και ο νέος πρόεδρος Μπ. Ομπάμα τηρεί «σιγή ιχθύως», υιοθετώντας ουσιαστικά την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι Ε.Ε. από την άλλη κρατάει στάση ίσων αποστάσεων και επιμερίζει ευθύνες και στις δύο πλευρές, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της αυτοάμυνας στο Ισραήλ(!!!).

Η λύση του Παλαιστινιακού δεν είναι μόνο ένας ανθρωπιστικός διάδρομος και μια εκεχειρία σήμερα (χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο και αυτό) και μια νέα διαπραγμάτευση αύριο. Λύση είναι η δικαίωση του αιματηρού αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, ενιαίο εδαφικά στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Επιτροπή Αγώνα Ελλήνων Φοιτητών στο Παρίσι